Een nieuwe studie suggereert dat interferentie van een geomagnetische storm kan hebben bijgedragen aan het zinken van de Titanic. De geladen deeltjes van de aurora borealis kunnen sterk genoeg zijn geweest om de navigatie- en communicatiesystemen van het schip te beïnvloeden.
Een nieuwe verklaring voor het zinken van de Titanic
In de nacht van 14 april 1912 vond een van de ergste scheepsongelukken uit de geschiedenis plaats toen het Britse passagiersschip, de RMS Titanic, een ijsberg raakte en zonk in de Noord-Atlantische Oceaan. Van de 2.240 passagiers en bemanningsleden aan boord zijn er ongeveer 1.500 omgekomen.
Een nieuwe studie heeft gesuggereerd dat interferentie van het noorderlicht op die noodlottige nacht kan hebben bijgedragen aan de scheepsramp. Mila Zinkova, een onafhankelijk weeronderzoeker en fotograaf, onderzocht de weersomstandigheden in de nacht dat de Titanic zonk. Volgens de verslagen van de overlevenden en de scheepslogboeken waren er in de nacht van de tragedie veel kleurrijke sporen van aurora borealis.
Het betrokken noorderlicht
De studie, die in augustus 2020 in het tijdschrift Weather
Volgens NASA vormt het poollicht zich aan de nachtelijke hemel als gevolg van zonnestormen. Deze zonnestormen bevatten clusters van geladen deeltjes die soms sterk genoeg zijn om naar de aarde te reizen. Wanneer dit geëlektrificeerde gas de atmosfeer van de aarde tegenkomt en door het magnetisch veld van de planeet reist, heeft het een wisselwerking met atmosferische gassen zoals zuurstof, die dan groen, rood, paars of blauw gloeien. Deze stormen kunnen ook de elektrische en magnetische signalen van de aarde verstoren en zo stroompieken en storingen veroorzaken.
Aurora Borealis Bevestigd
Zoals Mila Zinkova in haar artikel aangaf, als een zonnestorm of een geomagnetische storm krachtig genoeg was om poollicht te produceren, dan is die zelfde magnetische energie misschien wel sterk genoeg geweest om de navigatie- en communicatiesystemen aan boord van de 269 meter hoge Titanic te beïnvloeden, evenals die van andere schepen die hem komen redden.
James Bisset, tweede officier van de RMS Carpathia, die enkele van de overlevenden wist te redden, noteerde in zijn logboek op de nacht van de redding: « Er was geen maan, maar het poollicht glinsterde als maanstralen die uit de noordelijke horizon gutsten. Hoewel de Carpathia vijf uur later aankwam om de overlevenden te redden, meldde James Bisset dat hij nog steeds de « groenige stralen » van het Noorderlicht kon zien.
Navigatiesystemen beïnvloed door de geomagnetische kracht
Bovendien schreef Lawrence Beesley, een van de weinige overlevenden van de tragedie, over een gloed die « uitwaaierde over de noordelijke hemel, met flauwe kronkels die zich uitstrekten naar de Noordelijke Ster ». Voor Mila Zinkova leek dit een duidelijke beschrijving van het noorderlicht te zijn.
Het onderzoek toonde aan dat het noorderlicht zichtbaar was in de nacht van de tragedie en suggereerde vervolgens dat de geomagnetische kracht van het noorderlicht de navigatiesystemen van de Titanic beïnvloedde, waardoor het misschien rechtstreeks naar de ijsberg leidde. Zelfs een lichte afwijking van 0,5 graden van de koers zou voldoende zijn om het schip in de richting van een dodelijke aanvaring te sturen, en het is mogelijk dat magnetische interferentie zo’n fout op de scheepskompassen heeft veroorzaakt. « Deze schijnbaar onbeduidende fout had het verschil kunnen maken tussen het botsen met de ijsberg en het vermijden ervan, » schreef mevrouw Zinkova.
Cascadeproblemen voor het schipBovendien wordt in de verslagen van de nacht van de ramp zelf melding gemaakt van « bizarre » radiosignalen die worden gehoord door operators aan boord van de RMS Baltic, een ander schip dat de Titanic kwam redden
Sommige van de noodsignalen die door de bemanning van de Titanic werden uitgezonden, werden niet eens opgenomen en de Titanic zou een aantal reacties niet hebben ontvangen. Een andere theorie is dat een brand aan boord van het schip, die enkele nachten voor het zinken plaatsvond, heeft bijgedragen aan de ramp. Hoewel de meeste historici het erover eens zijn dat de impact van de ijsberg het schip heeft doen zinken, is het mogelijk dat de schade aan het verleden van het schip de ondergang van het schip alleen maar heeft versneld. Het lijkt erop dat totale pech het lot van de Titanic heeft bezegeld.